Mam psa… i co dalej? cz. 1

Zarówno pies dorosły, jak i szczeniak potrzebują czasu i pomocy w przystosowaniu się do nowych warunków życia, dlatego zaraz po przeprowadzce może pojawić się kilka podstawowych problemów behawioralnych. Rozpoczynamy cykl artykułów, w których postaramy się przedstawić prawidłowe wychowanie psa, jak radzić sobie z typowymi kłopotami. Problemy te dotyczą najczęściej szczeniąt, choć zdarza się, że i psy dorosłe wzięte np. ze schroniska muszą nauczyć się pewnych podstawowych umiejętności.

Każdy, kto bierze do siebie szczeniaka, musi liczyć się z tym, że będzie miał do pokonania wiele początkowych problemów. Oczywiście, zdarzają się szczeniaki szybko się uczące i nie sprawiające zbyt dużych trudności, jednak należy pamiętać o tym, że jest to niewielki odsetek. W zależności od tego, czy szczenię pochodzi z hodowli, czy ze schroniska, może mieć różne problemy, wynikające z dotychczasowego życia i doświadczeń – wszystko to jednak jest do pokonania, o ile zna się odpowiednie metody radzenia sobie ze szczeniakiem. Należy pamiętać, że problem, który pojawił się w wieku szczenięcym, może nasilać się wraz z rośnięciem psa i jest zarazem naszym problemem, jako właścicieli – nie można zatem bagatelizować żadnych sygnałów.

Na jakie więc problemy możemy się przygotowywać, biorąc pod swój dach szczenię? Oto kilka przykładów i podpowiedzi, jak postępować w określonych sytuacjach.

Szczenię załatwia się w domu

Nie zachowywanie czystości w domu to najczęstszy problem, z jakim borykają się właściciele szczeniąt. Zdarza się, że szczenięta, które wychodzą z hodowli już po 12. tygodniu życia, nauczone są załatwiania się na dworze – jeżeli jednak decydujemy się na szczeniaka, należy nastawić się raczej na konieczność nauczenia go tego zachowania.Pies potrzebuje czasu i Twojej pomocy w przystosowaniu się do nowych warunków życia.

Nauka czystości jest jedną z podstawowych, należy jednak pamiętać, że pies może wychodzić na dwór dopiero po zaszczepieniu.

Wychowanie psa w tej kwestii można rozwiązać na kilka sposobów. Należy pamiętać, że szczeniak, dopóki nie ma wszystkich szczepień, nie powinien wychodzić na dwór, gdyż jest to zbyt ryzykowne dla jego osłabionego systemu odpornościowego. Wtedy należy psu wygospodarować miejsce w domu, w którym mógłby załatwiać swoje potrzeby. Po tym czasie, czyli około 12. tygodnia życia, można psa powoli przyzwyczajać do załatwiania się na dworze. Można próbować również nauczyć szczenię załatwiania się na komendę, co znacznie usprawni późniejsze spacery, jeżeli nie mamy w danym momencie zbyt wiele czasu, a pies potrzebuje wyjść.

Szczenię skamle i piszczy w nocy

Kolejnym, dosyć uciążliwym problemem, jaki właściciele mają zwykle ze swoimi małymi podopiecznymi, jest piszczenie i skamlenie w nocy. Dzieje się tak zazwyczaj przez niedługi czas po przybyciu szczenięcia do nowego domu i jest to reakcja na odłączenie od matki oraz rodzeństwa, a także na zmianę warunków mieszkania. Na szczęście jest to przeważnie stan przejściowy, zaś skrócić można go dodatkowo poprzez konsekwentne działanie.

W zależności od tego, czy szczenię pochodzi z hodowli, czy ze schroniska, może mieć różne problemy, wynikające z dotychczasowego życia i doświadczeń – wszystko to jednak jest do pokonaniaNależy psu zapewnić miejsce do spania, najlepiej takie, aby nie mógł z niego w nocy wyjść np. kojec. Jeżeli pies zaczyna piszczeć w nocy, nie należy zwracać na niego uwagi, nie odzywać się do niego, nie głaskać, nie patrzeć. Szczenię zauważy, że nie przyciąga naszej uwagi i następnej nocy będzie już spokojniejsze. Jeżeli nie mamy jak postawić kojca czy innego ograniczenia, zaś łóżko jest na tyle niskie, że szczenię bez problemu wchodzi do niego, za każdym razem należy bez słowa je zdjąć i położyć na jego posłaniu. Pies wtedy zrozumie, że jest to zachowanie, którego nie aprobujemy.

Pies niszczy sprzęty domowe

Niszczenie sprzętów zdarza się zarówno szczeniętom, jak i psom dorosłym. Najlepiej przyzwyczaić psiaka już od szczenięcia, że nie jest to zachowanie aprobowane. Przede wszystkim, należy psu zapewniać dostęp do zabawek, gdy nikogo nie ma w mieszkaniu. Drugą, ważną sprawą jest zapewnienie mu przestrzeni, w której będzie się czuł bezpiecznie. Możemy uzyskać to np. poprzez ograniczenie powierzchni, do której pies będzie miał dostęp np. do jednego pokoju, ale także dzięki pozostawieniu psiakowi ulubionych zabawek, miski z wodą oraz ukochanego posłanka, czy budki.

Kolejnym rozwiązaniem, jeżeli nie chcemy ograniczać psu przestrzeni, jest zastosowanie preparatu odstraszającego w miejsca, które pies zwykle gryzie. Takie rozwiązanie spowoduje, że pies, czując nieprzyjemny zapach, nie będzie niczego obgryzał. Można również preparat zastosować na przedmioty, na których nam szczególnie zależy.

Koniecznością, jaka zachodzi przed pozostawieniem psa samego na dłuższy czas, jest długi spacer oraz zabawa z psem. Należy mu dostarczyć zajęcia intelektualnego oraz fizycznego, które zmęczy go na tyle, że po naszym wyjściu prześpi większość czasu.

Szczenię boleśnie gryzie podczas zabawy

Szczenię poznaje świat poprzez gryzienie. Gryzie różne rzeczy, od zabawek, przez przedmioty domowe, śmieci na dworze oraz ludzkie ręce. To ostatnie zdarza się zwykle podczas zabawy, jako że zabawa z człowiekiem wynagradza psu zabawę z rodzeństwem. Istnieje jednak dosyć prosty sposób, aby ograniczyć takie psie zachowanie.

Najważniejsze jest, aby dostarczyć psu jak najwięcej zabawek, którymi może się zająć w różnorodny sposób.

Jeżeli szczenię podczas zabawy próbuje nas gryźć bez opamiętania, należy pisnąć wysokim głosem (taki odgłos wydaje z siebie rodzeństwo szczeniaka, gdy nacisk szczęk jest zbyt duży) lub głośno powiedzieć ,,Nie!”, zajmując jednocześnie uwagę szczeniaka jakąś zabawką. Jeżeli gryzienie nie ustępuje i staje się zbyt agresywne, istotne jest, aby skarcić psa słownie i zaprzestać zabawy, a nawet zacząć psa ignorować. Gdy przestanie gryźć, należy go oczywiście pochwalić i kontynuować zabawę. W ten sposób psiak zorientuje się, że gryzienie rąk oznacza koniec zabawy.

Niepożądane zachowania należy korygować konsekwentnie, co pozwoli nam uniknąć poważnych kłopotów w przyszłości, gdy pies będzie starszy, większy i często o wiele silniejszy.

Wychowanie psa – pies próbuje kopulować z ludźmi

Ten problem jest traktowany przez ludzi dwojako: albo udają, że go nie ma, albo żywo na niego reagują. Żadne z tych zachowań nie jest dobre. W pierwszym przypadku pies nie wie, że robi coś niewłaściwego, zaś w drugim jest nagradzany za swoje działanie – właściciel zwraca na niego szczególną uwagę i jest to odbierane przez psa jako nagroda. Próbom kopulacji można zapobiegać i odpowiednio na nie reagować, co w przyszłości pozwoli uniknąć takich zachowań. Czasem jednak, jeżeli przedstawione sposoby nie pomagają, należy zasięgnąć rady behawiorysty. Skuteczną metodą, która dodatkowo pozwala ograniczyć populację bezpańskich psów jest kastracja, w przypadku psów nieprzeznaczonych do hodowli.

Pies i człowiek muszą mieć czas, aby nauczyć się siebie nawzajem oraz poznać, jakie zachowania są aprobowane i właściwe.Oduczając szczenięcia tego niepożądanego zachowania, musimy przede wszystkim uniemożliwić psu kopulację z ludźmi. Jeżeli widzimy, że pies podchodzi do naszej nogi i próbuje kopulować, wstajemy, przechodzimy w inne miejsce oraz nie patrząc na psa, wydajemy mu komendę, na przykład ,,Siad!” – jeżeli pies ją wykona, otrzymuje smakołyk, który zajmie jego uwagę na dłużej, na przykład gryzak. W przypadku, jeżeli pies zajmie się smakołykiem, można go pochwalić. Jeżeli nie, należy bez słowa i stanowczo wyprowadzić go do pustego pomieszczenia i zostawić tam na parę minut, po czym zabrać, gdy się uspokoi. Pies zrozumie, że próba kopulacji oznacza ograniczenie kontaktu z właścicielem, więc jej zaprzestanie.

Szczenię boi się ludzi

Strach przed ludźmi może wynikać u szczeniaka z kilku przyczyn – być może był nieprawidłowo lub wcale nie był socjalizowany albo miał doznania traumatyczne w związku z obecnością ludzi. Jeżeli pies boi się domowników, nie pozostaje nic innego, jak cierpliwość i spokój, nie można nalegać i zmuszać szczenięcia do kontaktu z domownikami, należy również ograniczyć obecność dzieci w towarzystwie psa. Małe dzieci często wykonują gwałtowne ruchy, które mogą pogłębić lęk, dlatego kontakt z psem powinien odbywać się przy obecności osoby dorosłej.

Psy lękliwe często miały złe doświadczenia podczas kontaktów z ludźmi, w przypadku takich zwierzaków najbardziej potrzebne są łagodność i czas.

Jeżeli pies boi się obcych, najlepiej powoli go do nich przyzwyczajać. Tutaj przyda się obecność znajomych, którzy mogą przyjść w odwiedziny, lecz przez jakiś czas wizyty nie zwracać uwagi na szczenię. Pies zobaczy wtedy, że obca osoba nie jest groźna, wręcz obojętna. Przyzwyczai się do jej widoku i obecności. Kiedy widzimy, że pies jest spokojny i rozluźniony w obecności obcej osoby, można pokusić się o nawiązanie kontaktu – niech znajomy da psu zabawkę, mówiąc do niego spokojnym głosem lub zachęci do zabawy, czy podejścia smakołykiem. Gdy szczenię się skusi, należy je pochwalić. Drobne kroczki taką metodą dadzą więcej niż gwałtowne działanie.

Jeżeli nasze szczenię nie boi się psów, można poprosić „zapsionego” znajomego o pomoc – niech wychodzi z nami na spacery, najpierw w niezbyt zaludnione miejsca. Psiak będzie się czuło spokojniejsze w obecności innego psa i będzie się też wzorować na jego zachowaniach.

Przeprowadzka do nowego domu to dla każdego zwierzaka wielka zmiana w życiu, niewątpliwie my, jako opiekunowie, także odczujemy, że nasze życie się zmieniło. Przede wszystkim pies i człowiek muszą mieć czas, aby nauczyć się siebie nawzajem oraz poznać, jakie zachowania są aprobowane i właściwe. Zapraszamy do lektury kolejnych części artykułu na temat typowych problemów behawioralnych u psów.