Mam psa… i co dalej? cz. 3

Nasz artykuł na temat typowych problemów, jakie mogą spotkać świeżo upieczonych opiekunów psa, trochę się rozrósł : ) po części pierwszej i drugiej, przyszedł czas na trzecią – ostatnią. Mamy nadzieję, że ta publikacja nie odstraszyła nikogo od zaopiekowania się psiakiem, a jedynie pozwoli lepiej przygotować się na jego przybycie i stworzyć jak najlepsze relacje między szczeniakiem i domownikami oraz jak powinno przebiegać poprawne wychowanie psa.

Szczenię wskakuje na łóżko

Kolejnym, częstym problemem, z jakim borykają się właściciele psów jest wskakiwanie na łóżko. Na początku szczenię czuje się obco w naszym domu, z dala od innych zwierząt, z którymi dotąd przebywało, może chcieć wchodzić na nasze łóżko, gdzie czuje się bezpieczniej. Oto kilka rad, jak zapobiec wskakiwaniu psa na łóżko, a także na inne meble w domu.

Po pierwsze, należy skojarzyć wskakiwanie na łóżko z czynnością negatywną. Na początku warto nauczyć szczenię, że gdy mówimy ,,Nie!” oznacza to, że nie chcemy, aby wykonywało jakąś czynność, będzie nam o wiele łatwiej korygować wiele zachowań. Jeżeli widzimy, że pies wskakuje na łóżko, mówimy ,,Nie!” oraz prowadzimy psa na posłanie, gdzie wydajemy komendę ,,Waruj!” i nagradzamy psa, jeżeli w niej pozostaje.

Dobrym rozwiązaniem jest również zainwestowanie w kojec czy klatkę, osłoniętą kocem tak, aby stwarzała uczucie bezpieczeństwa. Do kojca wkładamy psie posłanie i zabawkę i tam zostawiamy go na noc. Podobnie możemy zrobić, jeżeli wychodzimy, a nie chcemy, by pod naszą nieobecność szczenię wchodziło na łóżko.

Pies ciągnie na smyczy

Psy niestety nie rodzą się z umiejętnością chodzenia na smyczy, trzeba je tego nauczyć, poprzez liczne ćwiczenia, naukę komend oraz wielkie pokłady cierpliwości. Oto kilka rad, jak poradzić sobie z ,,ciągnikiem”.

Brak umiejętności chodzenia na smyczy lub zjadanie śmieci mogą uczynić z każdego spaceru koszmar. Szkolenie i nauka przywrócą nam radość spacerowania z czworonogiem

Musimy pamiętać, że nasze psiaki pochodzą z różnych środowisk i mają bardzo odmienne doświadczenia, dlatego część z nich może mieć większy problem z zaadoptowaniem się do nowych warunków.Przede wszystkim, pies musi zaakceptować obrożę i smycz, ale nie jako ograniczenie, a jako element niezbędny do spaceru. Chodzenie bez ciągnięcia najlepiej ćwiczyć początkowo w spokojnym miejscu, nawet w mieszkaniu, a potem, gdy umiemy skupiać uwagę szczenięcia na siebie, warto udać się na świeże powietrze w miejsce mało uczęszczane, najlepiej tam, gdzie znajdziemy murek lub żywopłot. Psa umieszczamy w komendzie ,,Siad!” między nogą a żywopłotem. Potem mówimy ,,Noga!”, po czym zaczynamy iść, trzymając przed psiakiem smakołyk. Kiedy przejdzie niewielki odcinek, nagradzamy psa, bawimy się z nim przez chwilę i powracamy do nauki. Z czasem odcinek, po którym pies dostaje smakołyk powinien być coraz dłuższy, zaś smakołyk zamieniany na pochwałę głosową. Należy pamiętać, aby co jakiś czas, gdy pies idzie, powtarzać komendę ,,Noga!”.

Szczenię szczeka, gdy jest samo

Problem szczekania pod nieobecność właściciela może wynikać nie tylko z tego, że szczenię tęskni czy się nudzi, ale również z wyboru rasy. Niektóre rasy są bardziej szczekliwe, co oznacza, że my, właściciele, będziemy mieli problem z nauczeniem ich ciszy w samotności. Oto kilka rad, od czego zacząć taką naukę.

Optymalnym sposobem nauki jest przyzwyczajanie szczeniaka do pozostawiania samemu najpierw na krótki czas, a stopniowo na coraz dłużej. Dobrze jest zacząć od chwili, kiedy pies jest zmęczony po spacerze – wyciszamy go i unikamy kontaktu przez pół godziny, po czym wychodzimy na klatkę schodową i po kilku minutach wracamy, nagradzając szczenię za zachowaną ciszę. Jeżeli słyszymy, że szczeniak zaczyna protestować wracamy do domu, wydajemy komendę uciszającą, po czym znów wychodzimy.

Szczekanie pod nieobecność właściciela jest często bardzo dużym problemem dla mieszkańców bloków. Odpowiedni dobór rasy i oswojenie psa z samotnością uchronią nas przed gniewem sąsiadów.

Pies często szczeka również wtedy, gdy ktoś przechodzi po klatce schodowej czy obok domu. W takim przypadku prosimy o pomoc znajomych, którzy przechodzą pod drzwiami w momencie, kiedy my siedzimy w domu z psem. Każde zainteresowanie psa odgłosami z zewnątrz uspokajamy, mówiąc do niego spokojnym tonem oraz odprowadzając psa na miejsce. Wtedy szczenię poczuje się bezpieczne i spokojniejsze. Należy pamiętać, że nie wolno nagradzać szczeniaka w takiej sytuacji.

Pies zjada śmieci na spacerach

Część dorosłych psów oraz zdecydowana większość szczeniąt zachowuje się na spacerach jak odkurzacz, zjada wszystko, co tylko znajdzie: zwierzęce i ludzkie odchody, zepsute resztki czy niejadalne, plastikowe reklamówki oraz kamienie. Należy pamiętać o tym, że takie zachowanie może prowadzić do chorób, wymiotów, zatruć, biegunek czy nawet śmierci szczeniaka. Dlatego warto nauczyć się walki z takim nawykiem już u młodych psów.

Większość przypadków, w których pies zjada ,,smakołyki” leżące na dworze, wynika z jego instynktu.

Pies, któremu właściciel nie dostarcza wystarczającej ilości bodźców, sam sobie narzuca ,,pracę”, czyli szukanie dzięki węchowi różnych rzeczy, a najlepszą nagrodą jest pożarcie tego, czego się szukało.

Dlatego przede wszystkim należy zapewnić psu nie tylko chodzenie z właścicielem dookoła bloku, ale również aportowanie, naukę, wykonywanie komend czy bieganie przy rowerze w przypadku psów wymagających większej porcji ruchu.

Jeżeli to nie pomaga, zaś pies reaguje na komendę ,,Nie!” lub ,,Nie wolno!”, można spróbować zastosować ją również w tym przypadku. Dodatkowo, działanie takiej komendy można wzmocnić daniem psu czegoś w zamian przy słowie ,,Puść”, jeżeli pies puści, oferujemy mu pochwałę, smakołyk czy ulubioną zabawkę.

W niektórych przypadkach ostatecznością pozostaje kaganiec, dzięki któremu pies nie będzie mógł brać niczego do pyska albo zastosowanie podstępu: podkładamy zrobioną przez nas ,,przynętę”, która pokryta jest substancją odstraszającą lub powodującą gorzki smak, nieprzyjemny dla psa. Szczeniak kojarzy wtedy znajdowane rzeczy z czymś nieprzyjemnym, wskutek czego przestaje zjadać śmieci.

Szczenię boi się sprzętów domowych

Jedynym wyjściem w sytuacji, kiedy nasz szczeniak boi się na przykład odkurzacza, jest powolne zapoznawanie go z nim. Na początku stawiamy w jednym pomieszczeniu odkurzacz i w tym samym pomieszczeniu bawimy się ze szczeniakiem, w ten sposób pies przywyka do obecności sprzętu w jego otoczeniu. Potem przywołujemy psa w okolice odkurzacza, wydając szczeniakowi komendę tak, aby zwrócił na nas uwagę – wtedy nagradzamy go.

Następnym krokiem będzie włączenie odkurzacza w pomieszczeniu obok, jednocześnie bawiąc się z psem. Po jakimś czasie działający odkurzacz wnosimy do pokoju i nadal bawimy się z psem. Ważne jest, aby szczeniak czuł się rozluźniony pomimo sytuacji, która dotąd go krępowała. W ten sposób, krok po kroku, najłatwiej jest przyzwyczaić szczeniaka do głośno działających sprzętów.

Przed nowymi opiekunami psa stoi często wiele problemów behawioralnych, które muszą rozwiązać. Musimy pamiętać, że nasze psiaki pochodzą z różnych środowisk i mają bardzo odmienne doświadczenia, dlatego część z nich może mieć większy problem z zaadoptowaniem się do nowych warunków. Warto jednak poświęcić czas i nie ignorować nawet najmniejszego kłopotu, żeby później móc cieszyć się obecnością ukochanego czworonoga w każdej sytuacji.